Jakkolwiek chętnych do korzystania w owej metody nie brakuje, to jednak dla niektórych ludzi jest ona zbyt statyczna i nudna, stąd wędkarze znacznie częściej wolą skorzystać z techniki spinningowej, która pośrednio zapewnia większą aktywność. Metoda spławikowo – gruntowa jest w wędkarstwie określana rozdzielnie i rozbijana na dwie inne techniki, a więc spławikową i gruntową, które jednak nie różnią się od siebie za bardzo. Trzeba tu też zaznaczyć, że taki rodzaj łowienia ryb wymaga przynęt naturalnych, żywych, często pochodzenia zwierzęcego. Jak każda inna technika wędkowania, także i spławikowo – gruntowa ulega ciągłym zmiany, wciąż jest bowiem ulepszana i modyfikowana przez samych wędkarzy.

Jej charakterystycznymi cechami jest posiadania spławika (albo innego sygnalizatora), żywej przynęty, długością wędzisk oraz ich rodzajami, a także mała aktywność samego wędkarza. To właśnie przy tej technice najczęściej spędzają czas starzy wyjadacze wędkarscy, którzy doceniają możliwości, jakie daje im cisza i spokój. Zamiast bezsensownie mącić wodę i odstraszać ryby, wystarczy że raz zarzucą wędkę, aby pozostać w tej pozycji nawet kilka godzin. Oczywiście w sytuacji, gdy po dłuższym czasie ryby nie biorą i zostajemy bez nagrody, trzeba zmienić miejsce łowienia lub zarzucić wędkę w inne miejsce. Nie ma też sztywnej zasady, jaka określałaby bezwzględnie różne pomniejsze techniki wędkowania, wymyślone w oparciu o metodę spławikowo – gruntową, dlatego wieku wędkarzy stosuje własne, sprawdzone techniki łowienia.